رویای شیرین

چندتا دلیل داشت که نمی نوشتم .اول اینکه من دارم این وبلاگو مثه یه سورپرایز برا همسرم آماده می کنم که تو یه فرصت مناسب بهش بدم و این روزها زیاد خونه هست و نمی خوام ببینه !

بعد هم کلا حوصله نداشتم .خیلی بی حال و حوصله ام. هی می خوام بنویسم و میرم تو حالت غم و دلتنگی و دلم نمیاد بنویسم....

همش عصرها دلم می خواد بزنم بیرون. دلم یه رودخونه با یه چندتا درخت می خواد. سبز و آبی طبیعت کنار هم خیلی آرامش بخشه ..

یه جورهایی از دست اطرافیانم دلگیر شدم. اگه تو وبلاگ قبلی بود می نوشتم چی شده اما اینجا نه !

دیشب یه مقدار تنگی نفس و ضربان شدید قلب داشتم . دکترم گفت باید بری پیش متخصص قلب چک بشی. بعدا متخصص قلب گفت ظاهرا  مشکلی نیست ولی برو یه بیمارستان شاید مجبور بشن سزارینت کنن. دلم هری ریخت پایین. خیلی ترسیدم. آماده نبودم. بعد که زنگ زدم به دکترم  آرومم کرد و گفت چیزی نیست.اون بنده خدا خواسته احتیاط کنه. یه قرص بهم داد گفت بخور .

خدا رو شکر مشکلی پیش نیومد. یک ساعت بعد از خوردن قرص آروم شدم. اما حس تنهایی و ترسی که تو وجودم بود ول کن نبود. تا سه شب بیدار بودم.

حالا هم همش به اومدنت فکر می کنم. به دستان کوچک و ناز و نرمت. به لب های شیرین و چشمانی که بسته بودنشون هم زیباست. به صدای شیرین گریه هات و به اولین لبخندت. از خدا می خوام که همه زیبایی های داشتنت رو بهم بچشونه . سلامتیتو می خوام و شادی و عاقبت به خیریتو. عزیز نازنینم خوابیدن کنار تو و زل زدن به صورت پاک و معصومت برام یه رویای شیرینه. 

الحمدلله